Περιμένοντας την άνοιξη,,,!

Καλησπέρα σε όλους!!!! Καλό μήνα!!! 1η του Μάη σήμερα και ο καιρός λέει να μην το καταλάβει!
Ο ουρανός δε μας κάνει ακόμα τη χάρη να πάρει το όμορφο του γαλάζιο χρώμα και να μας θυμίσει ότι είμαστε ένα μήνα πριν το καλοκαίρι! Αλλά ο επιμένων νικά!
Συν του ότι επειδή δε βλέπουμε ήλιο δε σημαίνει ότι έχουμε χάσει και εντελώς την έμπνευση μας, έτσι δεν είναι;;;
Προσωπικά, αν και με όχι τόσο ελεύθερο χρόνο όσο παλαιότερα προσπαθώ όσο μπορώ να φτιάχνω πραγματάκια που μοιράζομαι μαζί σας! Επί τη ευκαιρία να σας ευχαριστήσω και για όλα τα σχόλια που μου αφήνετε και ζητάω συγνώμη που δεν έχω απαντήσει σε όλους αλλά και που δεν αφήνω τόσο συχνά τα σχόλια μου στις όμορφες δημιουργίες σας, όμως να ξέρετε ότι σας παρακολουθώ!
Και τώρα ας περάσουμε στα δικά μας! Νομίζω ότι ήδη γνωρίζετε για τη σύντομη συνάντηση που έλαβε χώρα κάπου στο νομό Αττικής ενώνοντας την Κρήτη με την Αθήνα και την πρώτη γνωριμία ανάμεσα σε ένα γλυκό και ταλαντούχο πλάσμα που πολλές φορές υπήρξε πηγή έμπνευσης για μένα αλλά και χείρα βοηθείας!!! Φυσικά και έχετε καταλάβει ότι μιλάω για τη γλυκιά Ειρήνη! Το Ρηνάκι μου λοιπόν έκανε 40 λεπτά δρόμο για να με συναντήσει και την ευχαριστώ για αυτό! Εύχομαι σύντομα να υπάρξει και δεύτερη και τρίτη και 4η και 5η και...... εκατομμυριοστή συνάντηση!!!!!!!!! Α και για να μη το ξεχάσω, για άλλη μία φορά μου απέδειξε πόσο γενναιόδωρη και δοτική είναι!!!! :)
Και ας περάσουμε στα λίγα σκουλαρικάκια που έχω να σας δείξω....

Ένα δαχτυλιδάκι....

Και για το τέλος μία λαμπάδα της τελευταίας στιγμής που φτιάχτηκε σε χρόνο ρεκόρ για τη μαμά!

Αυτά και λίγο πριν κλείσω να σας πω τον "πόνο" μου να γελάσετε!!!! Είχα ξεμείνει από τα βασικά υλικά για να φτιάξω σκουλαρικάκια από υγρό γυαλί, δηλαδή μου είχε τελειώσει το φύλλο αλουμινίου αλλά και τα μελάνια του εκτυπωτή και αφού επιτέλους είχα και πάλι τα πάντα στη διάθεση μου, ετοίμασα τα νέα σκουλαρικάκια! Διάλεξα τις εικόνες, τις εικόνες, τις κόλλησα, έκοψα το φύλλο αλουμινίου και τα έβαλα σε μία σειρά για να τα περάσω με το μαγικό συστατικό... Αμ, δε! Τα μπουκαλάκια μου, δε λένε να μου κάνουν τη χάρη!!!! Δεν ξέρω πόση ώρα προσπαθούσα μέχρι να τα παρατήσω και να καταλήξω ότι πάντα είναι ένας άντρας χρήσιμος σε ένα σπίτι!!!! Χαχαχαχααχα!!
Αλλά όπως την πατάω και με το καπάκι της χλωρίνης που έχει το ίδιο τρόπο ανοίγματος έτσι την πάτησα και τώρα... Και τα σκουλαρικάκια μου με περιμένουν και με κοιτάνε περιπαιχτικά! Κάποια στιγμή θα τα καταφέρω! Προς το παρόν πάω στον πηλό μου που δεν θα με προδώσει ποτέ!!!!!
Σας χαιρετώ γειτονίτσα μου!!!!!
Πολλά φιλιά!!! Καλή εβδομάδα να έχετε!!!!